اشتراک‌گذاری:

سیاستگذارای های توسعه ی اقتصادی اشتباه و دامن زدن به توسعه نا متوازن در دهه های گذشته در ایران منجر به از بین رفتن منابع طبیعی و تخریب اکوسیستم شده است. این درحالی است که طی قرون متمادی ساکنین این سرزمین هوشمندانه به سبک زندگی متعادل با محیط خشک و کم آبشان دست یافته بودند. استان سیستان و بلوچستان و منطقه چابهار در جنوب ایران یکی از مناطقی است که از یک سو به شدت از نتایج توسعه نامتوازن رنج می برد و از سویی دیگر همچنان در حال تلاش برای حفظ سبک زندگی محلی خود می باشد.
در طراحی ساختمان اداری منطقه آزاد چابهار به پایداری رساندن تمام اجزای پروژه از اهمیت ویژه ای برخوردار بود. در اینجا باید پایداری در دو سطح معنا پیدا میکرد، اول پایداری زیست محیطی و دوم پایداری نیروی انسانی که به عنوان نیروهای یک نظام بروکراتیک از یک ساختمان اداری استفاده میکنند.
در مرحله اول برنامه ریزی ما برای پایداری محیطی باز تعریف مضامینی بود که سال ها در شکل گیری معماری محلی منطقه تاثیر گذارده اند و در مرحله دوم سامان دادن و حل کردن روابط عناصر معماری در طرح، جهت بالا بردن بهره وری محیطی، به برنامه ریزی ما جهت می داد.